In m’n praktijk zeggen veel kinderen en ook volwassenen, alsof het wel lijkt dat ik kan toveren. Ik ontmoet een prachtige lieve Friese zwarte hengst en ben diep onder de indruk van hem, bovenal van zijn inzet en zijn zachtheid. Hij heet Tsjoender: de tovenaar, de magiër. Een erenaam, die ik ook mag gaan dragen, omdat ik hem gekregen heb. Tsjoender was bedoeld voor het circus, maar toen hij zijn ambities niet waar kon maken werd hij verkocht. “Niet ambitieus genoeg, te zwak, misschien wel lui” zeiden ze. Hij blijkt een vorm van ataxie te hebben, waardoor hij niet sterk genoeg kan zijn in zijn achterhand.
De naam Tsjoender is een ode aan deze prachtige en bovenal lieve Friese hengst. Hij ruilde zijn ambitie in voor liefde en zijn zwakte werd zijn kracht.
Na een ongeluk met een paard beland ik in het ziekenhuis. Van een collega van mijn vader krijg ik een prachtig sprookjesboek “Sprookjes in alle landen”. Daarin staat het verhaal “Finist de wakkere valk”: De jongste dochter is verliefd en iedere avond landt de prins als valk op haar vensterbank om dan als schone jongeling met haar samen te zijn. Zodra haar twee oudere zusjes dit doorhebben, bevestigen ze uit jaloezie glasscherven aan haar vensterbank. Finist denkt dat het meisje het zelf gedaan heeft, vertrekt en komt niet weer. Het meisje is diep bedroefd en gaat op reis om haar liefde weer te vinden. Daarbij wordt ze door 3 wijze vrouwen geholpen. De laatste vrouw geeft haar een vuur-paard, die gevoed wordt door hete kolen en langs de hemel kan galopperen.
Dit is de vorm geweest voor het logo van m’n praktijk …. de mens, die zijn hart volgt … en de liefde uiteindelijk vindt …. met hulp van anderen …. en van haar dier …..
En vuur is het element van het hart, waar de liefde en de lach huist.
Het hart, de grote verbinder, want “Kijken met het hart raakt de ziel”
